พวกเขาเป็นความผิดทางอาญาเมื่อสร้างความเสียหายให้กับเหยื่อและสิ่งเหล่านี้อาจได้รับการชดใช้ค่าเสียหายสามารถก่อให้เกิดการดำเนินคดีอาญาและลงโทษผู้กระทำความผิดและดำเนินการทางแพ่งเพื่อให้เหยื่อลูกหนี้ของภาระผูกพันพอใจใน การเรียกร้องค่าเสียหายของคุณได้รับความเดือดร้อน
ความผิดดังกล่าวยังเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายฉ้อโกงหรือมีความผิด แต่จะต้องถูกจัดประเภท (เหมาะสมกับประเภทของอาชญากรรม) ที่ระบุไว้ในกฎหมายอาญาเพื่อให้ได้รับการลงโทษทางอาญาอย่างใดอย่างหนึ่ง (ปรับ, จำคุก, จำคุกและในบางประเทศ ความตาย).
พฤติกรรมทางอาญาอาจเกิดขึ้นได้จากการกระทำเช่นเดียวกับการฆาตกรรมหรือการปล้นหรือการละเว้นเช่นเดียวกับในกรณีของการละทิ้งบุคคล
อาชญากรรมที่ส่งผลกระทบต่อชุมชนโดยรวมเช่นการฆาตกรรมที่ทุกคนสนใจในความหวาดกลัวของบุคคลนั้นซึ่งเป็นภัยสาธารณะเป็นการกระทำต่อสาธารณะและกระบวนการนี้สามารถเริ่มต้นได้โดยไม่ต้องร้องขอ ส่วนหนึ่งเป็นทางการโดยผู้พิพากษา ตัวอย่างเช่นการก่ออาชญากรรมต่อทรัพย์สินส่วนตัวต้องการให้ผู้มีส่วนได้เสียส่งเสริมการกระทำดังกล่าว ชาวโรมันโบราณได้แยกแยะความแตกต่างระหว่างอาชญากรรมสาธารณะสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า "อาชญา" และอาชญากรรมส่วนตัวซึ่งเรียกว่า "เดลิกตาหรือฐานสิบหก" พวกเขาเป็นอาชญากรเช่นทรยศหรืออันตรายและผู้ทำปิตุฆาตซึ่งถูกตัดสินให้รับโทษทางร่างกายหรือถูกลงโทษเฆี่ยนตีเนรเทศหรือประหารชีวิต อาชญากรรมส่วนตัว ได้แก่ การลักลอบล่าโจรกรรมความเสียหายโดยมิชอบและการบาดเจ็บ
ในระบบกฎหมายบางระบบเช่นกฎหมายโรมันชิลีอาร์เจนตินาสเปนและกฎหมายทั่วไประบบต่างๆของตระกูลกฎหมายภาคพื้นทวีปแยกความแตกต่างระหว่างความผิดทางอาญาและความผิดทางแพ่ง“ เป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายโดยมีเจตนาที่จะทำร้าย อื่น ๆ ในขณะที่ "การละเมิดทางแพ่งโดยมิชอบ" เป็นการกระทำโดยประมาทที่ก่อให้เกิดความเสียหาย
การกระทำที่ถือเป็น "ความเสียหายทางแพ่ง" และ "อาชญากรรมทางแพ่ง" อาจเป็น "ความผิดทางอาญา" ได้เช่นกันหากมีการลงโทษและลงโทษตามกฎหมาย "ความผิดทางอาญา" ไม่ได้เป็น "ความผิดทางแพ่ง" ในขณะเดียวกันหากไม่ก่อให้เกิดอันตราย หรือ“ ความผิดทางแพ่ง” ในขณะเดียวกัน“ ความผิดทางอาญา” หากการกระทำที่ผิดกฎหมายไม่ได้ถูกจัดให้เป็นอาชญากรรม
