เป็นยาปฏิชีวนะส่วนใหญ่ใช้เพื่อต่อสู้กับเชื้อแบคทีเรียชนิดต่างๆ มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับเพนิซิลลินซึ่งเป็นเวอร์ชันกึ่งสังเคราะห์ของมัน เมื่อทศวรรษที่ 1950 และ 1961 ได้มีการค้นพบห้องทดลองของบีแชมซึ่งเคยเป็นที่ที่มันถูกค้นพบ เหตุผลในการวิจัยเพื่อค้นหาอนุพันธ์ของเพนิซิลลินที่มีความต้านทานและความแข็งแรงมากขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงสายพันธุ์ที่จัดการเพื่อต่อต้านผลกระทบของสิ่งนั้น จัดเป็นอะมิโนเพนิซิลลินซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่มหลักพร้อมกับอะม็อกซีซิลลิน
โดยรับประทานทางปากและดูดซึมโดยจับกับโปรตีนบางชนิด นอกจากนี้ยังแทรกซึมแบคทีเรียรบกวนผนังเซลล์และป้องกันการสืบพันธุ์ทำให้พวกมันจับกับโปรตีนบางชนิดที่เป็นของแอมพิซิลลินแม้ว่าบางชนิดจะมีสายพันธุ์ที่ไม่ไวต่อผลของมันมากนัก Enterococci, Salmonella, Listeria, Shigella, Staphylococci และ Streptococci เป็นแบคทีเรียที่สามารถฆ่าได้ด้วยการใช้แอมพิซิลลินเชื้อโรคเหล่านี้ทำให้เกิดโรคที่น่ากลัวเช่นเยื่อหุ้มสมองอักเสบซัลโมเนลโลซิสลิสเทอริโอซิสปอดบวมและการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ
ในทำนองเดียวกันยังก่อให้เกิดผลข้างเคียงบางอย่างในผู้ที่ใช้เช่นท้องร่วงอาเจียนปวดท้องการติดเชื้อในบริเวณอวัยวะเพศลมพิษปวดท้องและหลอดลมอุดตัน ในการวิจัยทางวิทยาศาสตร์เพื่อให้สามารถจับยีนบางยีนและแทรกเข้าไปในแบคทีเรียเพื่อให้สามารถสังเกตว่าพวกมันมีปฏิกิริยาอย่างไรและผลกระทบที่สิ่งแปลกปลอมนี้ทำให้เกิดภายในเชื้อโรค แอมพิซิลลินเข้ามามีบทบาทเมื่อแบคทีเรียเติบโตนั่นคือสร้างและเพิ่มจำนวนขึ้นภายในสภาพแวดล้อมที่แออัด
