สิ่งที่เป็นนามธรรมแบบโคลงสั้น ๆ คือการเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นภายในภาพวาดนามธรรมและมักถูกนำมาอ้างอิงเมื่อชี้ให้เห็นที่มาของภาพวาดนามธรรม เป็นคำอธิบายที่แสดงลักษณะของภาพวาดนามธรรมที่เกี่ยวข้องกับการแสดงออกเชิงนามธรรม ใช้มาตั้งแต่ทศวรรษที่ 1940 การใช้งานทั่วไปดั้งเดิมหมายถึงแนวโน้มที่เกิดจากภาพวาดในยุโรปในช่วงหลังปี 1945 และเป็นวิธีการอธิบายศิลปินต่าง ๆ (ส่วนใหญ่ในฝรั่งเศส) กับจิตรกรเช่นGérard Schneider, Wols, Georges Mathieu หรือ Hans Hartung เป็นต้น ผลงานของเขาเกี่ยวข้องกับลักษณะของการแสดงออกเชิงนามธรรมแบบอเมริกันร่วมสมัย
ในเวลานั้น (ปลายทศวรรษที่ 1940), Paul Jenkins, Norman Bluhm, Sam Francis, Jules Olitski, Joan Mitchell, Ellsworth Kelly และศิลปินชาวอเมริกันคนอื่น ๆ ก็อาศัยและทำงานในปารีสและเมืองอื่น ๆ ในยุโรป ด้วยข้อยกเว้นของเคลลี่ศิลปินทั้งหมดเหล่านี้ได้รับการพัฒนารุ่นของพวกเขาที่เป็นนามธรรมภาพบางครั้งมีลักษณะเป็นนามธรรมโคลงสั้น ๆ taquismo, ฟิลด์ของสี, nuagisme และนามธรรม expressionism
การเคลื่อนไหวทางศิลปะ "Abstraction lyrique" เกิดที่ปารีสหลังสงคราม ในเวลานั้นชีวิตทางศิลปะในปารีสซึ่งได้รับความเสียหายจากการยึดครองและการทำงานร่วมกันกลับมามีศิลปินมากมายที่จัดแสดงอีกครั้งในช่วงต้นของการปลดปล่อยปารีสในกลางปี พ.ศ. 2487 ตามรูปแบบใหม่ของนามธรรมที่มีลักษณะบางอย่าง ศิลปินการเคลื่อนไหวนี้ได้รับการตั้งชื่อโดยนักวิจารณ์ศิลปะ Jean José Marchand และจิตรกร Georges Mathieu ในปีพ. ศ. 2490 นักวิจารณ์ศิลปะบางคนยังเห็นว่าการเคลื่อนไหวนี้เป็นความพยายามที่จะฟื้นฟูภาพลักษณ์ของศิลปะปารีสซึ่งยังคงรักษาอันดับไว้ได้เมืองหลวงแห่งศิลปะจนถึงช่วงสงคราม นามธรรมโคลงสั้น ๆ ยังเป็นตัวแทนของการแข่งขันระหว่าง School of Paris และภาพวาดใหม่ของ School of Abstract Expressionism ในนิวยอร์กโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ปี 1946 โดย Jackson Pollock จากนั้น Willem de Kooning หรือ Mark Rothko ซึ่งได้รับการส่งเสริมจากทางการอเมริกัน ตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษที่ห้าสิบ.
ในที่สุดในช่วงปลายทศวรรษ 1960 (บางส่วนเพื่อตอบสนองต่อศิลปะแบบมินิมอลลิสต์และการตีความแบบดันทุรังของบางคนความเป็นทางการของ Greenberg และ Juddian) จิตรกรหลายคนได้นำตัวเลือกภาพมาใช้ในผลงานของพวกเขาและ Whitney Museum และพิพิธภัณฑ์และสถาบันอื่น ๆ อีกมากมาย เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาได้ตั้งชื่อและระบุการเคลื่อนไหวอย่างเป็นทางการและการกลับไปสู่นามธรรมที่เป็นภาพอย่างไม่ยอมแพ้ในฐานะ 'นามธรรมที่เป็นโคลงสั้น ๆ '
